CO2 heeft opnieuw een open brief verstuurd wegens de discriminatie die al decennia aan de hand is.
ER MOET EEN OPLOSSING KOMEN!
Dit schrijven mag gedeeld worden, stuur het aub naar alle mogelijke instanties die
Klik op de afbeelding of op volgende link om het bericht te downloaden als pdf file of om te delen/door te sturen
https://drive.google.com/open?id=0B2dXto0WsrdUdE1NR09KWXdQNE0
Dit onrecht moet stoppen!
Het schrijven:
T.A.V. Koen Geens – Minister justitie
T.A.V. Liesbeth Homans – Minister gelijke kansen
T.A.V. Jo Van Deurzen – Minister welzijn
T.A.V. Maggie De Block – Minister volksgezondheid
T.A.V. Sven Gatz minister van Cultuur en Jeugd
T.A.V. Kris Peeters minister van Werk, Economie en Consumenten
T.A.V. Jan Jambon minister van Veiligheid en Binnenlandse Zaken
T.A.V. Johan Van Overtveldt Minister van Financiën, bestrijding van de fiscale
fraude
T.A.V. Denis Ducarme Minister van Middenstand, Zelfstandigen, KMO’s, Landbouw
en Maatschappelijke Integratie
T.A.V. Philippe De Backer Staatssecretaris voor Bestrijding sociale fraude
T.A.V. M. Clavie – Voorzitter hoge raad justitie
T.A.V. Zuhal Demir – Staatssecretaris voor Armoedebestrijding, Gelijke Kansen,
Personen met een beperking, Grootstedenbeleid en Wetenschapsbeleid
T.A.V. Michel Pasteel – Directeur instituut voor gelijke kansen
T.A.V. Liesbet Stevens – Adjunct-directeur instituut voor gelijke kansen
T.A.V. Sabien Lahaye-Battheu Volksvertegenwoordiger
T.A.V. Barbara Pas Volksvertegenwoordiger
I.V.M discriminatie mannen – invloed op welzijn en gezondheid
Datum: vrijdag 22 september 2017
Geacht heer, mevrouw,
Onze organisatie heeft reeds verschillende keren een schrijven gericht aan de ministeries en instanties die controle uitoefenen op deze kwestie, nogmaals wil ik er de aandacht vragen voor de werking van justitie inzake scheidingen mbt omgangsregelingen. Ik stel het op prijs dat er zo snel mogelijk een oplossing komt voor deze discriminatie dat zich al decennia voordoet ipv van een standaard schrijven dat het schrijven werd doorgestuurd.
Ondanks dat de oorzaak ligt bij de werking van justitie wil ik op de impact wijzen naar volksgezondheid en welzijn hierdoor. Door de incorrecte gang van zaken die momenteel van toepassing is komen zeer veel mensen in financiële problemen en depressies. Deze kosten moeten gedragen worden door OCMW’s en ziekenfondsen. De psychologische gezondheidsproblemen zijn zowel een zware kost voor de staat als voor de bedrijven.
[De kost voor absenteïsme per jaar voor een bedrijf van 200 werknemers komt neer op 1.000.000 € per jaar. Eén derde daarvan (+/- 300.000 €) is te wijten aan psycho sociale uitval Onderzoek door Faresa (dr. Nele Jacobs)]. Cijfers voor gans België: op 4.600.000 werkenden: kosten voor de werkgevers 23.000.000.000 € per jaar. Eén derde daarvan (+/- 7.600.000.000 €) te wijten aan psycho sociale uitval. Van de psycho sociale uitval is een zeer groot deel te wijten aan familiale zaken.
Meer dan 65% van de relaties/huwelijken eindigen in een scheiding, waar er kinderen aanwezig zijn er bij meer dan 30% problematische situaties.
Een grote oorzaak daarvan ligt bij de discriminatie in de rechtbank tov mannen. Rechters discrimineren vaders enorm. Dit probleem werd al besproken met het ministerie van gelijke kansen en doorgegeven aan ministerie van justitie, eveneens aan instanties die discriminatie controleren.
Door de discriminatie is de vader verplicht om te blijven strijden voor zijn recht als mens en als ouder. Deze strijd zorgt voor financieel zware kosten en enorm veel leed.
De discriminatie is een schending van de grondwet en een schending van de wet op gelijke kansen.
Dat vaders van jonge kinderen slechts 2x een weekeinde per maand hun kind “mogen” zien is geen uitzondering. Op een jaar is dit slechts 24 dagen (geen volledige dag want het ophalen is meestal om 09u en dag erna moet het kind terug gebracht worden om 18u. Dit is slechts 62 uur PER MAAND ! Een maand telt 720 uur, maw kan een kind zijn/haar vader slechts 8,65% van de tijd zien! Daar nog de reistijd vanaf getrokken en de nacht (als de vader overnachting toegestaan krijgt door de rechter) resteert er slechts 4% van tijd dat een kind met zijn/haar vader krijgt! Men hoeft totaal geen psychologische kennis te hebben om te begrijpen dat dit ONMENSENLIJK is voor een kind! Alsook voor de vader en het perfect te begrijpen valt dat een vader hiervan emotioneel van afziet! Vaak brengen kinderen de tijd door bij een onthaalmoeder, die het kind meer ziet dan de vader, wat totaal haaks staat op de hechtingstheorie !
Dat zulke uitspraken mogelijk zijn anno 2017 is MENSONWAARDIG en MIDDELEEUWS
De motivatie van de rechter is “dat het in het belang van het kind is” GEEN ENKEL ONDERZOEK bewijst dat een kind beter is bij de moeder tov de vader! Indien dit het geval zou zijn dan moet men een wetswijziging invoeren en verplichten alle kinderen meer tijd bij hun moeder door te brengen. Indien deze stelling zou waar zijn dan wil dit zeggen dat alle kinderen waarvan de moeder een carrière heeft, dat deze kinderen minder goed zijn ontwikkeld. Dan is er een enorme achterstand voor de kinderen van vb vrouwelijke parlementariërs of artsen, daar deze kinderen minder tijd met hun moeder doorbrengen.
Bij scheidingen zijn er tal van zaken waarbij de man gediscrimineerd word:
- Rechter wijst in meest van de gevallen het kind toe aan de moeder en krijgt de vader een beperkte omgangsregeling. (de macht die de moeder dan heeft wordt in zeer veel gevallen misbruikt om de vader te pesten) .
- Kinderen worden in meer dan 85% ingeschreven op het adres van de moeder. Terwijl dit ongeveer 50/50 zou moeten zijn. Zelfs een aanpassing van de wet is hier dringend nodig dat een kind op beide domicilie kan ingeschreven worden.
- Alhoewel er een wet is van 2006 dat de rechter voorrang dient te geven op gedeeld ouderschap, wordt deze teveel genegeerd en aan de hand van drogredenen niet toegekend (kind is te jong dus bij de moeder, ouders wonen te ver uit elkaar dus bij de moeder, ouders hebben geen goede communicatie dus bij de moeder, dochter pubert dus bij de moeder, zoon pubert dus bij de moeder, enz… Geen enkele van deze argumenten zijn een wettelijke bepaling! Er zijn gezinnen waar ook een gebrekkige communicatie is en daar bestaat geen wet dat het kind meer bij de moeder moet zijn. Er zijn gezinnen waarvan het kind dagelijks ook een verre verplaatsing moet maken, daar worden ook geen plichten opgelegd aan de ouders. Er zijn vaders die alleen een kind opvoeden doordat de moeder vb overleden is, ziek, wegens het werk, enz… daar bestaat ook geen wet dat het kind meer bij de moeder moet zijn. MAW wordt de vader niet alleen gediscrimineerd op basis van zijn geslacht maar ook op basis van zijn burgerlijke staat, namelijk omdat hij geen relatie heeft, krijgt hij geen ouderlijke rechten.
- Bij een veroordeling van het betalen tot alimentatie, is het bijna in alle gevallen de man die dient te betalen. Als een vader zich niet wil bekommeren om zijn kind dan is dit begrijpelijk dat hij dan moet delen in de kosten MAAR vaders die evenveel tijd met hun kinderen willen en dit niet krijgen, deze dan nog laten betalen voor de kosten en delen in bijzondere kosten. Terwijl de vaders die hun kinderen minder zien ook veel kosten dragen. Een vader in een scheiding die ziet zijn kind slechts ¼ van de tijd, maar draagt de kosten voor anderhalf kind. Hij moet immers ook kosten maken als het kind bij hem is. Volgens cijfers DAVO zijn meer dan 83.000 dossiers, waarvan 93% klachten van vrouwen dat de man de alimentatie niet betaalt slecht 7% van mannen waar de vrouw de alimentatie niet betaalt. Nogmaals de bevestiging dat mannen meestal alimentatie opgelegd krijgen. Het niet betalen of niet kunnen betalen van alimentatie zorgt er ook voor dat deze mensen met loonbeslag te maken krijgen en/of deurwaarders die beslag komen leggen.
- Inschrijving van het kind is in bijna alle gevallen (85%) op het adres van de moeder, waardoor financiële voordelen ook voor de moeder zijn ipv de man. Studietoelagen en kinderbijslag gebeurt ook aan de moeder, daar het kind ingeschreven is op dat adres.
- De standaard regelingen van de rechter vb omgangsregeling in de vakantie, blijkt dat veel vaders (Man dus) NOOIT hun kind naar school kan brengen op 1 september! Een standaard regeling bij sommige rechters die volledig berust op discriminatie. Een vader ontzeggen van zijn kind een eerste of laatste schooldag te laten meemaken is pure partijdigheid van de rechter.
- Uitspraken verschillen enorm per arrondissement: Ouders die in Mechelen of Dendermonde voor de rechtbank verschijnen hebben 300% meer kans om co-ouderschap te bekomen tov sommige rechtbanken uit anderen arrondissementen. Dit bevestigd nogmaals dat de uitspraken totaal niet gericht zijn op het belang van het kind. Het kan onmogelijk zijn dat kinderen uit Brugge minder hun vader nodig hebben tov kinderen in Mechelen.
- Bij sommige rechters hebben vaders nauwelijks schijn van kans, er zijn zaken dat de vader ontzegd werd uit zijn ouderlijke macht door bepaalde rechter en bij een andere rechter dan het kind volledig aan de vader werd toegewezen. Mannen staan machteloos, een rechter wreken is een moeilijk proces, klacht hoge raad krijgt men een standaardschrijven terug en in beroep gaan haalt in veel gevallen weinig uit. Er is zelfs een geval van een rechter die psychologisch niet goed functioneerde, die men niet uit zijn functie kon plaatsen! Deze rechter kon gerust maanden uitspraken doen die totaal geen steek hielden, tot zover dat de griffier zich zelfs kwam verontschuldigen. De rechter is zeker gekend in de wandelgangen, het betreft een rechter uit rechtbank van Antwerpen, die trouwens nog een zus heeft in de politiek.
Naast de discriminatie zijn er zaken die zorgen dat een ouder geen eerlijke kans krijgt in de rechtbank en zorgen voor een gevecht tussen de ouders
- Advocaten en partijen liegen en wanneer de leugens aangetoond worden door de tegenpartij dan volgt er zelfs geen sancties. Heeft het eigenlijk nut dat men voor een rechter verschijnt als 2 advocaten de sterren van de hemel liegen? Dat dit ongestraft kan? Hoe kan een rechter dan onpartijdig oordelen? Ook over inkomsten kan men gewoon liegen (sociale fraude) Of achterhouden dat het kind niet meer naar school gaat, terwijl men nog steeds de alimentatie opstrijkt
- In veel gevallen is er bij een problematische scheiding dat 1 van de partners een persoonlijkheidsstoring heeft. 2 Normale ouders hoeven zelfs niet eens de hulp in te roepen van advocaat of justitie. Net bij deze gevallen is de rechter blind dat de mogelijkheid bestaat dat de ene partner manipuleert en de waarheid verdraait. Dat de rechter dit onmogelijk kan weten klopt maar dat de rechter niet eens onderzoekt dat is incorrect. Hij verplicht de ene partner om naar de pijpen te dansen van de andere, terwijl dat vaak daar het probleem zit. (naar schatting minstens 80% vd gevallen is er spraken dat 1 van de partners een persoonlijkheidsstoring heeft.
- Advocaten die te weinig kennis hebben, slecht werk leveren of aansturen op een oorlog tussen de ouders zijn ook volop aanwezig. Een vader, de man dus heeft slechts een waterkans in de rechtbank, waar advocaten handig gebruik kunnen van maken. Leugens en valse beschuldigingen zijn ook van orde, als men tegendeel kan bewijzen in een volgende rechtszaak dan wordt dit van tafel geveegd als “niet relevant” of “geen nieuwe feiten”. Men kan nooit een onpartijdige uitspraak verwachten als de rechter niet naar de feiten kijkt, de leugens van tegenpartij niet wil zien en de kans niet geeft aan de partijen om zich te verantwoorden. Als men amper 3-5 minuten aan het woord mag, zo kan een rechter NOOIT een objectieve situatie schetsen. Er zijn veel gevallen (geen uitzondering dus) dat juist na de geboorte de moeder de relatie tussen de partners verbreekt, de vader moet dan vechten om zijn kind te kunnen zien. Als de moeder de juiste advocaat heeft dan loopt het zelfs dikwijls af dat de vader NOOIT zijn kind te zien krijgt, er niets over weet maar toch 18-25 jaar alimentatie dient te betalen. Dit is perfect mogelijk in België!
- Parketten seponeren aan de lopende band en er is klacht dat ze teveel werk hebben. Bij het vb niet naleven van de omgangsregeling wordt de klacht gewoon geseponeerd (30.000 klachten worden per jaar geseponeerd!). een vader die zijn kind niet te zien krijgt staat machteloos. Dat er teveel werk is komt door deze houding. Voorbeeld uit reële situatie: Vb geval van een vader die elke 2 weken zijn kind gaat ophalen volgens het vonnis, krijgt zijn kind nooit mee. Steeds klacht neergelegd bij politie om dan 2 weken later een schrijven te ontvangen dat de klacht geseponeerd is! Dit is tot heden al meer dan 70 x gebeurd. 70x dat de politie werk heeft hieraan , het parket heeft er werk aan. Indien hier 1x goed zou opgetreden worden dan is deze situatie mogelijks opgelost. Op de manier dat men nu werkt maakt men kosten en verliest men veel tijd en er gebeurt NIETS. De ouder die het vonnis niet naleeft krijgt geen enkele sanctie. Het enige dat er op zit voor de andere ouder is terug naar de rechtbank gaan. Om opnieuw daarna machteloos te staan.
- In veel vonnissen staat dat de ene ouder toestemming moet vragen aan de andere ouder om naar het buitenland te gaan met het kind. Bij vechtscheidingen is er een steeds tenminste 1 ouder die ALTIJD dwars ligt. Daar kan geen enkele afspraak mee gemaakt worden. Daar men de ene ouder al de macht heeft is dit ook mogelijk. Dat er toestemming moet zijn voor naar het buitenland te gaan zorgt ervoor dat men met zijn/haar eigen kind niet eens naar de Efteling kan gaan, nooit naar Disney, nooit op reis! Waarom is deze regeling standaard in een vonnis? Dit zorgt ALTIJD voor problemen! De andere ouder wil pas tekenen als er iets voor in de plaats is, enz… Het opleggen van een verplichte handtekening is beroving van de vrijheid van het kind. Als de ene ouder steeds dwars ligt wil dit zeggen dat het kind NOOIT op reis kan, reizen hoort bij de ontwikkeling van een mens.
- Het feit dat er veel advocaten zijn die aansturen op een vechtscheiding, hiervan werd reeds onderzoek verricht waaruit bleek dat 1 op de 5 advocaten zelf zorgen dat het uitdraait op een vechtscheiding. Dat wil zeggen dat op 100 koppels die scheiden dat zeker 20 daarvan een oneerlijk proces krijgen. Omdat de rechters in het algemeen de moeder voorrang geven in hun uitspraak is het niet moeilijk voor de kwaadwillige advocaat om olie op het vuur te gieten!
Deze discriminatie tov vaders is al decennia lang aan de hand, de laatste jaren is er een kleine verbetering maar een verbetering is niet voldoende. De discriminatie dient te stoppen.
Pas in 1948 werd de eerste vrouwelijke magistraat toegelaten in de rechtbank, tot daarvoor ging men ervan uit dat vrouwen TE DOM en TE ONBEKWAAM waren om magistraat te zijn/worden. Net zoals men anno 2017 mannen als minderwaardige beschouwt als ouder. Het is onvoorstelbaar dat discriminatie van die omvang mogelijk is, zeker als men ziet welke ellende en vernieling het teweeg brengt. 70 vaders per jaar die zich zelfmoorden, familiedrama’s, ouderverstoting, depressies, burn-out, enz… Niet te vergeten welke schade het veroorzaakt bij de kinderen! Een kind heeft beide ouders nodig, zeker als aan de andere ouder niets te verwijten valt. Justitie moet stoppen met goede ouders aan de kant te schuiven!
Dat er een opening is voor de rechter om per zaak een persoonlijke inschatting te maken is correct maar niet als rechters er ZONDER enig wetenschappelijk bewijs veronderstellen dat enkel een moeder een kind kan opvoeden. Indien dit wetenschappelijk kan bewezen worden dan moet er een wet komen dat ELK kind door de moeder moet opgevoed worden, ook bij kinderen die in een gewone relatie leven.
Bij de rechtszaken is er een enorme onmacht bij de vaders, die vaak slechts hun kind 2x 1 weekeinde op een maand mogen zien. Er zijn voldoende onderzoeken die aantonen dat dit zowel voor het kind als voor de ouder zeer slecht zijn. In beroep gaan heeft nauwelijks zin, daar het hof van beroep meestal de familierechter volgt en dat in veel gevallen niet eens gekeken wordt naar de feiten die aangebracht worden.
Er zijn verschillende zaken die naar voor gebracht worden door rechters waardoor er zoveel partijdige uitspraken zijn:
- Dat magistraten teveel werk hebben en niet genoeg tijd kunnen nemen voor een zaak.
Als er te weinig tijd is dan moet daar iets mee gebeuren ipv de half werk te leveren.
Als men dit doortrekt naar andere beroepen, vb wanneer dokters te weinig tijd hebben dat ze dan een arm in het verband steken als er een hoofdwonde is. Het kan niet dat men reeds decennia slecht werk levert omdat er te veel werk is! (Trouwens door de discriminatie zijn de mannen verplicht om steeds terug te gaan naar de rechtbank om hun recht op te eisen. Dit zorgt voor 300% meer rechtszaken. Op een periode van 10 jaar zijn er 1.350.000 rechtszaken meer omdat een ouder gemiddeld 10x naar de rechtbank moet wegens de incorrecte manier van werken.
Misschien een slechte vergelijking maar als een eigenaar van de wagen deze laat herstellen en de herstelling gebeurt niet goed wegens “te weinig tijd” dan is de eigenaar verplicht om steeds opnieuw en opnieuw de wagen te laten herstellen, wetende dat deze eigenlijk nooit goed hersteld wordt. Als men de wagen laat herstellen en dit gebeurt op correcte wijze, dan zijn er geen problemen meer. Een groot verschil is dat bij een hersteldiensten controles zijn, er zijn organen die toezien op correcte manier van handelen, keuringen, enz… Bij justitie werkt het apparaat op zichzelf en is er nauwelijks controle. Wanneer iemand een incorrecte behandeling krijgt dan zijn er nauwelijks advocaten die het aandurven om de rechter te wraken. Dan is de gedupeerde genoodzaakt om in de kosten te komen om voor het hof van beroep te verschijnen, waar de rechter vaak zijn collega volgt, men dekt de zaak toe met de toga der liefde.
- Dat magistraten niet genoeg op de hoogte zijn. Als er niet genoeg kennis is dan moet er hulp ingeroepen worden van experts ter zake, rechters spreken uit met buikgevoel ipv wetenschappelijke kennis. Ze weten zelf niet goed wat de beste oplossing is en maatschappelijk veronderstelt men dat de kans het grootste is dat de moeder een meer zorgzame ouder is, waardoor rechters uit voorzichtigheid het kind bijna standaard aan de moeder toewijzen. Van geen enkele kant wordt er een poging gedaan om dit probleem aan te pakken. Door Ministerie van welzijn werden subsidies gegeven voor een onderzoek door de CAW’s , een studiegroep die bovendien deskundigen weigert. CAW is er al jaren niet in geslaagd om ouderverstoting tegen te gaan, bemiddeling is haalt eveneens weinig uit. Het enige wat via CAW resultaat heeft zijn subsidies die tot heden nog tot weinig geleidt hebben.
Graag zo snel mogelijk een oplossing tegen de discriminatie.
In januari 2017 werd opnieuw een parlementaire vraag gesteld door Sabien Lahaye-Battheu aan minster Koen Geens, waar opnieuw rond de vraag gefietst werd! Het antwoord was dat het een moeilijke kwestie is en daarmee was voor dhr Geens de zaak opgelost. Helaas voor tienduizenden vaders is het probleem nog niet opgelost! Deze vaders leven zonder hun kind en worden in een financiële put geduwen om hun recht te kunnen opeisen! Nog dit jaar werd de vraag ook gesteld door Barbara Pas, ook zonder gevolgen.
Dat rechters ondertussen de grondwet schenden, de wet op gelijke kansen, de wet 2006 gelijk ouderschap bijna altijd negeren en het verdrag van de rechten van het kind worden eveneens geschonden. Een kind heeft recht op beide ouders en vrijheid.
Met vriendelijke groeten,
Gert COPPENS
Directeur Centrum Ouders
Centrum Ouders
Visserij 241, 9000 Gent
0495 / 27 1990
CO2@centrumouders.be
Over de auteur